జీవితమంటే కొన్నాళ్ళ మజిలీ
కొన్ని బరువులు, కొన్ని ఆటవిడుపులు
కొంచెం దగ్గర, మరికొంత దూరం,
ఒక పుట్టుక, మరికొంత మరణం
అర్థమవుతుందా?

నిన్నటిని మర్చిపోకు, నీ అడుగుల్లోని
తొట్టతొలి అమాయకత్వాన్ని మర్చిపోకు
దారుల్ని మర్చిపోకు, ఆ దారుల్లో
ఎండిన చెమట చుక్కల్ని మర్చిపోకు
ఆకల్ని మర్చిపోకు, ఆ ఆకల్ని తీర్చిన
అన్నంమెతుకుల్ని మర్చిపోకు
అనుబంధాల్ని మర్చిపోకు, సాయంపట్టిన
ఆ చేతుల్ని మర్చిపోకు

నువ్వేమీ కానప్పుడు నీడలుగా మారిన
ఆ చెట్లను మర్చిపోకు
మనుషుల మధ్య వంతెనలు నిర్మించిన
ఆ కాలాన్ని మర్చిపోకు
నువ్వేమిటో నీకే తెలియక మునుపు
నీపై నమ్మకముంచిన ఆ నిస్వార్ధతల్ని మర్చిపోకు
చెడువైరస్‌ ల మధ్య, అబద్దపు ప్రచారాలమధ్య
ఎల్లపుడూ చిరునవ్వుల్ని మాత్రం మర్చిపోకు

ఒక్కడివే 'మనుషులు' కాదు
మనుషులంటే నువ్వూ నేనూ నింగీ నేలా ఆకాశం
అర్థమవుతుందా!?

అంతా తారుమారు-
రేపు ఊహకందదు, ఇవాళ ప్రశ్నార్థకం.
పక్కపక్కన నిల్చునే మనుషుల మధ్య, పలకరింపుల మధ్య నిశ్శబ్దం
దేహాలు అంటరాని వస్తువులు.

చేతులు మోడ్చి మొక్కాల్సిన దేవుళ్ళు
ఎప్పుడో క్వారంటెన్‌ శిబిరాల్లో తలదాచుకున్నారు.
ఇంతకాలం తర్వాత,ఇన్ని యుగాల అనంతరం
మనిషి ఒంటరిగా మారిపోయిన విషాద సన్నివేశం.
దిక్కుమొక్కూ లేదు, ఇంకో దారీ లేదు.
ఉపశమనాల మాటలన్నీ, ఓదార్పుభాష అంతా
ఖాళీ ఖాళీ మైదానాలు.

నువ్వెవరో నీవే తెలుసుకునేంత ఖాళీ సమయం.
ఈ భూగోళంమీద నీ ఉనికి ఏమిటో,
నీ అర్హత ఏమిటో స్పష్టంగా బోధపరిచే
వైరస్‌ కాలం.

అయినా ఎప్పట్లాగే నువ్వు అలానే అహంకరిస్తావా?
మునపటిలాగే పక్కవాడిని పక్కకు తోస్తావా?
గీతలుగీసి గీసి నువ్వు మాత్రమే నిజమని
వెటకారాలుపోతూ మూతికి ముంతలు కడతావా?
జాతులు, మతాలు, కులాలు, వర్ణాలుగా
మనుషుల్ని చీల్చి, అంతరాలు నిర్మించి
దూరంగా పెడతావా?
మారణహౌమాలు సష్టించి మునుపటిలాగే
మనుషుల్ని మట్టుపెడతావా?
మార్కెట్‌ వ్యూహాలతో అపవాదులు ప్రచారం చేసి
ఆధిపత్యాన్ని నిర్మించుకుంటావా?
నువ్వు నిర్మించిన వంచనలచట్రాల్లో
అగ్రభాగాన నిలబడి మనిషిని బందీగా, భయభక్తులతో
ఇంకా అలానే కట్టిపడేస్తావా?

కరోనా వైరస్‌ మాత్రమే కాదు
నిన్ను నీకు తెలియజెప్పిన ఓ కీలక పాఠం.
సరికొత్తగా నిన్ను నీకే పరిచయంచేసే తరగతి గది.
అర్థమవుతుందా!?

విషాదాన్నే పాడుకుందాం
రెక్కలమీద రేపటిని మోసుకొస్తున్న పిట్టలకన్నుల్లోకి మనల్ని మనం ఒంపుకుందాం

విషాదమూ ఓ వాస్తవమే
నిలవనీయని దుఃఖపు ముఖమ్మీద
చిరునవ్వుల్ని మొలిపించే బాధ్యత కూడా మనదే
ఎగరవలిసిన ఆకాశాల్ని
గాలిపటాల్ని చేసి ఎగరవేయాల్సింది మనమే
రండి, ఇక రేపటి కోసం గీతాలుగా మారుదాం
విషాదానికి రంగులు పూసి
చిరునవ్వులుగా మారుద్దాం !
అర్థమవుతుందా?
- యాకూబ్‌, 9849156588