చలి చీమలు
మబ్బులు గుమిగూడినట్లు
మెల్ల మెల్లగా సమావేశమవుతున్నాయి
దేశంలోకి బలవంతమైన సర్పమొకటి జొరబడ్డదని!
చీమల్ని విడదీసి వెంటాడి
వేటాడుతున్న సర్పం
అఖండ భారతాన్ని కలగంటున్నది!
ముప్పును పసి గట్టిన చీమలు
ఒక్కటై

మట్టిది అయినా ఫరవాలేదు
మనది అయితే బాగుండు
ఎత్తు తక్కువ అయినా
అడుగు అడుగులో ఆత్మ కనపడేది..

చూసినప్పుడల్లా చైనా వోని
పుల్వమా ద్రోహం గుర్తుకు వచ్చే
కోట్లు అప్పనంగా అర్పించి
మనవాళ్ళ మీదకే మళ్లీ దాడి....

తల్లి భూదేవికి పిల్లలంటే ప్రేమ
మట్టిపై, నీటిలో జీవజాలమంతా తన పిల్లలే
కడుపులో ముప్పావు కన్నీటి సముద్రాలున్నా
ధైర్యంగా జీవనం, మంచి కోసమే మధనం
అత్యాశ నిచ్చెనలు ఆకాశానికి వేయలే
బాధల ఉప్పునీళ్లు తనలోనే దాచుకొని
మంచి నీటి ఆ

అతడు...
నడిగూడెం శనగసేల ఎర్రసెలకలమీంచి
పచ్చపచ్చగా పూసిన తంగేడు పూల గొడుగు కిందనుంచి
ఒకచేత్తో ముండ్లకర్రను త్రిశూలంలా పట్టుకొని
మరోచేత్తోడమరుకాన్ని
దిగంతాలు మారుమ్రోగేలా మోగిస్తూ...
నలుదిక్కుల్ని ఆలింగనం చేసుకొని

కలిసి రండి కదలి రండి, కదం తొక్కి పదం పాడి,
పొలం దున్నే రైతన్న కు సాయం చేద్దాం. ?
కష్టమైనా, నష్టమైనా, దుక్కి దున్ని నారు పోసి, నీరు పెట్టి,
పైరు పెంచి, బంగారం పండించే రైతన్నా!
లోకానికి అన్నం పెట్టే రైతన్నా నీకు రాజసం ఎక్కడన్నా !

నాన్న అడుగుల్ని కదిపితే
పంట వైపే సాగేవి
కలల సాగు చేసాక
పంటను పాపాయిలా తడిమి
తన శ్రమతో
పాలకంకిని చేసేవాడు

కంకులు నిటారుగా నిలబడితే
ఊరి గువ్వలు
మా చేను నేస్తాలయ్యేవి
చేనంతా పచ్చదనంతో ప్రజ్వరిల్లుతుం

కండ్లు తెరిస్తే సమాధుల్లోంచి సూర్యుడు లేచి పలకరిత్తడు. సావుపుట్కల బతుకుమాధుర్యపు తత్వాల్ని మోసుకొస్తున్న గాలి చెంపల మీది నీటిబిందువుల్ని ఎత్తుకెళ్తుంది. ఇంటిముందరి ఒంటరి వేపచెట్టు వేర్లు పాతిపెట్టబడ్డ నా జాతి మూలవాసులతో ఎడతెగని వాదనలో మునిగి సమాధి

కూడలిలో తోపుడు బండి చుట్టూ
తోసుకుంటూ తోసుకుంటూ జనం !
బండి బహు చిన్నదే !
వస్తువులు అంగడి అంగడిగా
పుష్పక విమానంలో ఉన్నట్లే
పెద్ద షాపులాగే షోకుల బండి
తోపుడు బండి చుట్టూ గుంపు గుంపుగా ఉన్నది
ఆడంబరంగా ఉన్నవాళ్లు కాదు

గులాం అలీ గొంతు
ఒంటరితనపు నిర్వచనం ఇస్తుంటే...
''సన్నాటా''...గుండెను కోసుకుంటూ పోతుంది.
కొమ్మ ఒకటి ఆకులతో ఊసులేకుండా ....
నిశ్శబ్దంగా గాలిని నెమరువేసుకుంటూ ఉంది.
దూరంగా పిట్ట ఒకటి...
తన గుండెచప్పుడుకు
గుబులు

త్యాగాలన్నీ..
స్థూపాలకు పరిమితమైపోయినై
సందర్భోచితంగ నాల్గుపూలు జల్లే
సంస్మరణ స్థలాలుగ వాసికెక్కినయి.

స్వరాష్ట్రమే ఏకైక లక్ష్యంగ
ఒక్కచోట జట్టుగ నిలబడ్డోళ్ళు
ఇప్పుడు సంఘాలుగ వర్గీకరించబడ్డరు.
విభజించి పాలించు

తాటాకుతో కప్పిన పూరి గుడిసెలో
నేలజారిన మట్టి కుండవైపే చూస్తుంది మాయమ్మ.

పదిలంగా దాచుకున్న ఆరు అణాలతో
అత్తారింట్లో అడుగిడిన తొలినాళ్లలో కొన్న
మట్టి కుండ అది.

మట్టి పాత్రలో తోడుకున్న పెరుగు .
అమ్మ మనస్సులా స

పిచుకల గుంపు
నీ చుట్టూ నో
ఎదురుగా నో చేరి

గంపలు, గంపల కొద్ది ప్రశ్నలు
కుప్పలు పేరుస్తున్నాయై, ఏం?

పట్టించుకో వేం
నిద్రనో, చెవిటి తనమో ప్రదర్శిస్తావ్‌
నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నావ్‌, ఆ

అవిశ్రాంతంగా
ఎంత దూరం పరుగెత్తానో
ఆ చివరొక విశ్రాంత గహముంటుందని!

కను చూపు మేర
నేనూ
నింగీ నేలా తప్పా!

సమూహాలనూ
అనుచరులనూ నెట్టుకుంటూ
ఇక్కడికొస్తే అయాసమొక్కటే సహచరి!

ధ్యాసంతా గమ్యం

మౌనముసుగులో
నల్లని ముఖంతో అలిగిన రాత్రి
తెల్లటి చీకటిలో స్పర్శమగతలో
స్నానమాడిన మనసుతో
శుభ్రపడిన పొరల మధ్య
జ్ఞాపకాలను అలంకరించుకుని
పొద్దుకో రకంగా పురివిప్పే అందంతో
పడగ్గదిలో ముసిరే ఆలోచనకు
విరిసిన కల విప్పార

ఎన్నికల సమయం వచ్చేసింది
అదే పాత మొఖాలతో తిరిగి మా కాలిబాట గోడలపై
మరొక్కసారి, మీ అమూల్యమైన ఓటు

గోడకు రంగులపోస్టర్‌ అతికించబడింది,
మిమ్మల్ని మరియు నన్ను చూసి ముసిముసిగా నవ్వుతూ, మనము ఇప్పుడు మళ్లీ గెలిపించాలని, మన దయన

మట్టిని పిసికిన చేతులు
అనుభవించిన కష్టాల బతుకులు
ఆకుపచ్చని నారు మడిలో
రైతులు రాజ్యమేలని రాజులు

పొలం దున్నిన హలాలన్నీ
చిలికింది జలధార ఎద సొదల్లో
వరద గుడేసి నిండిన చెరువుల
రైతులు రాజ్యమేలని రాజులు

కవిత్వం రాయి
ఆ కవిత్వం అరికాలికి ముల్లు నాటితే
తలలో వెంట్రుక సుడి తిరిగినంత
నొప్పి బరాయింపుతో కవిత్వం రాయి.

ప్రజల కవిత్వమే రాయి
లేదా అస్సలు రాయకు.

ఊరినుండి వెలివేసినవారికి
నీ కవిత్వం ఊపిరవ్వాలి
అ

పాలకులు ఇప్పుడు నియంతల పాత్రలో
ముందు వెనకా చూడలేని మొండి ఆలోచనల్లో
ఎప్పుడు ఏ శాసనం యమ పాశం అవుతుందో

చేయని తప్పులకు ప్రజలకు శిలువలు
మానవీయ కోణం లేని కఠిన శాసనాలు
మరణ మదంగం వాయిస్తూ మన పాలకులు

పార్లమెంట్&zw

అనుకుంటూనే వున్నా
ఇంకా నా మీద కన్ను పడలేదని
అందమైన నా పయ్యెదని చిదమ కుట్ర పన్నలేదని

నేను పుట్టిన దగ్గరి నుండీ
నన్ను నా అందాన్ని గౌరవించిన వారెందరో
నేను నిలబడ్డ ఆ కూడలి
ఆసరాగా ఎందరికో ఊరట

చిన్నా చితక బ

రెక్కలు వల ఇసిరే
ఏరు ఇది
తరాలుగ తరగని నిధి
తలలో కలలు పొదిగే
తలమిది

పొద్దంచు చీర
దరిలో దోపుకొని
ఈడు పారి ఈల ఏస్తుంది
ఏరుకు ఏండ్లు ఎక్కవు
నిత్తె పొల్ల

గాలిగుంపు తెడల్ని లేపి
అల్లరి చ

ఇంటి ఎనకాలవుండే పెరడు లేదు.
వీదుల్లో వుండే రచ్చబండ లేదు.
ఇంటి చుట్టూ హద్దులు గీసిన..
గోడలు మోలుస్తున్నాయి.
మనిషికీ మనిషికీ మధ్య అహంకారాలు మొలిచినట్లు.
ప్రేమగాపిలిచే మాటల్లేవు ఇపుడు.
సహాయం చేసే చేతుల్లేవు.
ఊరిపుడు

యాడికిబోయినవ్‌ బిడ్డా....కండ్లకానొస్తలేవు..
మాయదారి కరోనంట....మసిజేత్తదంట...
గడపదాటొద్దురంటే... మాటిన్కబోతివి...
మూతిముక్కు గడ్డంగ గుడైన కట్టరంటే...
దండీలుబస్కీలు తీసెటోన్ని...నాకే అడ్డులేందంటివి
తాకి సంపుతదంటే... నన్

మిన్ను విరిగి మీద పడ్డట్టు
కంటికి కనిపించని ఒమీక్రాన్‌ మహమ్మారి
మళ్ళి బుసలు కొడుతూ
మత్యువై తరుముతుంటే

జీవులు ప్రాణాలరచేత పట్టుకొని పరుగులు తీస్తుంటే
దారి కాచి దానవత్వం చూపనేల

ఎండకు నీడ తోడుగున

ఒక పోరాటాన్ని రాజేయాలంటే
గత పోరాటాల తీరుతెన్నుల్ని అవలోకనం చేసుకోవాలి
లక్ష్యాన్ని గిరిగీసుకుని
లక్షణంగా ముందుకు సాగుతుండాలి
దీక్షలుంటాయి నిరీక్షణలుంటాయి
అవమానాలుంటాయి అడకత్తెరలో ఇరికించడాలుంటాయి
ప్రాణత్యాగాలుంటాయి పరి

నా అడుగుల వెనక
మా తండ్రి అడుగులు
మా తండ్రి వెనుక
మా తాత అడుగులు
ఒకరి అడుగులు ఇంకొకరికి
మడమ తడబడని రాజ మార్గం !

మన ముందు వారి అడుగుల పై
మనం అడుగు పెట్టి నడుచుకునుడే
కాదు - సులభంగా పరుగెత్తుతూ పొవచ్

చేతి వేళ్ళ మీద లెక్కింప బడుతున్న అంకెలను తేదీలుగా మార్చుకున్న క్యాలెండర్‌ మట్టి గోడ మీద వేలాడుతూ కనబడని కాలాన్ని నెలలుగా విభజించి మనకు పరిచయం చేస్తుంది!

రెప్పపాటు సమయాన్ని
క్షణాలుగ లెక్కించే ఇంట్లోని
గంటల గడియారం వయ్యారం

పూలతోట సువాసన వెదజల్లుతుంది
నీలి సాగరం వర్షాలు కురిపిస్తుంది
ఇతరుల మేలు కోసం జీవించడమే
జీవితం అంటే

వెలుగు నింపే సూర్యుడు
ఉదయించని రోజు
నీవే ఒక వెలుగువై సాగిపో
పూలు పరిచిన దారి అయినా
ముళ్లబాట అయినా

ఏ తల్లి కడుపున పుట్టిందో
నా కడుపుకింత అన్నం పెడుతుంది

బతికున్నోళ్ళను చిందేసి ఆడించింది
అయినోళ్లూ ఎవరు లేకపోయినా
సచ్చినోల్లనూ చివరిదాకా సాగనంపింది

చీకటి బతుకుల వెలుగు నింపమని
శివసత్తులతోటి శివతాండవం ఆడించ

అతడి చెమటచుక్కలు నేలను ముద్దాడితేనే
బువ్వపూలు పూసేవి.
మన కడుపులో ఆకలి చల్లబడేది.
అతని పాదాలు మట్టిలోదూకి..
తనువంత నాగేటి సాళ్ళల్లో స్నానమాడితేనే..
వరి పైరులన్ని పురుడోసుకునేవి.
జనాల ఆకలిని తీర్చే గొప్ప విద్యను..

దేహ భాగాలకు గడియారపు ముళ్ళనతికించుకొని
నిర్వచించలేని దీర్ఘ మౌనాల మధ్య
మాటలకు సంకెలలు వేయబడుతున్నపుడు
బయటకు రాలేని అర్థవంతమైన భావనలు
నినదించే ప్రయత్నం
గతాల శోధనలో భవితకు వెలుగులందివ్వాలనుకునే
తపోదీక్షాపరులు

ప్రియతమా
నా హదయమా
నను గెలిచిన సర్వస్వమా
నువ్వు చూడగలిగితే
నీ మనోనేత్రాలకు
నా అంతరాల్లో పొంగిపొర్లుతున్న
అవ్యక్త వేదన
స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది....

నీవు వినగలిగితే
నీ మనసు సన్నిధికి
నా అన

హఠాత్తుగా అక్కున పెంచుకున్న చెట్టంత కొడుకు
అమ్మ పెట్టిన ముద్ద తప్ప
ఇంకేమీ రుచించని కొడుకు...
అమ్మ పోపు డబ్బాల్లో దాచుకున్న సొమ్ము నుంచి మొదలు పెట్టి
తాళి బొట్టులో కూడా వాటాల కోసం కాచుకునే కొడుకు
''అమ్మ మీద పాట'' ఎక్కడ విన్

దోసిట్లోంచి ఇసుకలా జారిపోయే బాల్యపు రేణువులను/
అణువణువునా హత్తుకొని అరచేతిలో పట్టేసి/
ప్రియంగా చేసిన పిట్ట గూటిలో పదిలంగా పొదువుకున్నా/
తీరిక లేని జీ(వి)తపు ఆటలో నుంచి/
తీర్పాటం చేసుకొని తరచూ తనివితీరా తడుముతుంటా/
బాల్య

భూగోళమంతటా గిరులే !
చిన్నవి.. పెద్దవి.. ప్రాచీనమైనవి.. పవిత్రమైనవి..
కాలం తొలి సంతకం నాటిPangea నుండి
Continental Drift పుణ్యమా అని
ఖండాలంతటా గిరుల శ్రేణులే...

అచలాలు, అద్రులు, కొండలు, గుట్టలు,hills
పహాడ్&zwn

మిన్నును చూస్తుందా స్థలం
రేయిపగలు రెప్పవాల్చని ఆ చూపులు
పచ్చని కాపురానికి కలలధామంగా వెలసి చల్లని నీడయ్యింది
కోరికలు,ఆశలు, ఆనందాల కలబోతగా అందాలగూడయ్యింది
కళకళలాడుతుంది ఆ మమతల లోగిలి...
కాలం కదిలింది క్షణమాగని పెదవాగునదిలా

ఆలోచనల ముసురు
అనవరతంగా కసిదీరా దాడిచేసి
నీ జ్ఞాపకాల జడి
తడిని ఆరనివ్వకపోతే..

నా జ్ఞాపకాల గుండె గడిలో
నువ్వు లోపలుండి పోయి గడియ
పెట్టుకున్నందున బైటి నుండి
ప్రవేశాలన్ని నిషిద్ధమయ్యాయి

ఆలోచనసంద్

ఎర్రవల్లి పేర్లోనే ఏదో శక్తుంది
ఎరుపెక్కిన ఎద లోతుల గాయముంది!
ఎర్రవల్లి ఊర్లోనే ఏదో మహత్తుంది ఎత్తైన కొండల్లో పూచిన
ఎర్ర మందారమది!

ఇక్కడి మట్టిలోనే మొరటుతనముంది
ఈడి నీళ్ళళ్ల సల్లదనముంది
వీచే గాలిల పెంకితనముం

కవికి దండం పెడితే
కవి పద్య పాదానికి పెట్టినట్లే
తినే ముద్దకు పెడితే రైతు పాదాన్ని ముద్దాడినట్లే!

వ్యవసాయం ఎప్పటికీ
వ్యాపారం కానే కాదు
అది మానవీయ కార్యకలాపం!

బలిసిన రాజ్యం నెత్తిన
మట్టి పాదాలు తొక్కితే

అవును వారు గెలిచారు......
ఎత్తిన పిడికిలి దించకుండా
అయిన వారికి దూరంగా
అన్నపానీయాలు మరచి
ఎండావానలను స్వాగతిస్తూ
గడ్డకట్టుకుపోయే చలికే వణుకు పుట్టించి
ముంచెత్తే వానలపై ఆకాశ గొడుగును ఎక్కుపెట్టి
ఎర్రటి ఎండల్లో సూర్

మానవ జాతి మొత్తం జీవన యుద్ధంలో ఓడిపోయి అంపశయ్యపై ఆఖరి క్షణాల కోసం ఎదురు చూసే గాయపడ్డ దేహంలామౌనంగా కళ్ళు తెరిచిచూస్తోంది

స్వార్ధపు సాలీడు అల్లిన దురాశల దారాల మధ్య చిక్కుబడిన సమాజం నేడు అచేతనంగా బూజుపట్టిన స్మశాన వాటికలా అగుపడుతోంది

కొందరు మాట్లాడినపుడల్లా
ఒక మంచి ఆలోచనావిత్తును
మదిమడిలో నాటిపోతారు
మాటలు కలబోసుకున్నపుడే కాదు
ఊహల్లోకి వచ్చినపుడల్లా
మమకారపు మేఘపు చినుకులను
వర్షించి వెడతారు
ఎన్నో ఖాళీ క్షణాలను డొల్లబారినతనాలను
ఆత్మీయతత

భారత రాజధాని నడిబొడ్డున..
అన్నదాతల ఆందోళనలు..
మండీలపై ముంతపొగ పెట్టి..
బక్క రైతును కార్పొరేట్ల దయకు..
వదిలేస్తారన్న రేపటి రైతు భీతితో..
అడ్డగోలు శాసనాల్ని వ్యతిరేకిస్తూ..
మడమతిప్పని అన్నదాత పట్టు..
సమైక్య నిరసనో

ప్రియా...
అపురూపమైన నీ ప్రేమ
నా సొంతమవుతుందని
మనసారా ఆశపడ్డాను .....
మనసు నిండుగా ఆశించాను....

నా గుండె నిండిన ప్రేమతో
నీ సుకుమార చేయిని
నమ్మకం పంచి ఇస్తూ నా చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను....

కానీ

సామాన్యుడి కలలు
కుట్టేవే కాని భుజం తట్టేవి కావు.
అంతులేని ఆకాశంలో
చావని ఆశలపై దుఃఖ మేఘాలు ఊరేగుతాయి.
రెండుపూటలా తిండి, రెండు బట్టగుడ్డలు
తలదాచుకోవడానికి ఓ చిన్న గూడూ-
ఇంతకు మించి సామాన్యుడు కలలేం కనగలడు.

అబద్దం
హత్య
మోసం
ఆక్రమణ
ఏదీ తప్పుకాదు
ఎర్రటోపి
నల్లకోటు
నాయకుల
అండ దండిగా వుంటే
ఏదీ తప్పుకాదు
అప్పులు చేసి
పారిపోవటం
అత్యాచారాల చేసి
చంపేయటం
ఏదీ తప్పుకాదు
చెవులు మూసు

లతనువును ధనస్సులా మార్చి
గమ్యాన్ని విల్లులా చేసుకొని..
బతుకు వేటకై బయలుదేరుతాడు.
వాడి ఆరాటం నిఖార్సైన పోరాటం
నాలుగు మెతుకులకై సాగే బతుకు ప్రయాణం.
అలుపెరుగని కాలువలా సాగే కార్మికుడు వాడు.
వానకట్టలెన్ని అడ్డువచ్చినా...అ

జడిగానిదీ జడివానదీ
విడదీయరాని సంబంధం

చిత్తడిన నాటిన విత్తనానితో
చినుకు రేపిన మట్టి వాసనది
సుతిమెత్తని మధురాతి మధుర ప్రీతి పాత్ర చైత్ర బంధం

తన చెమట గంధపు తడితో
చిరు మొక్కల పసి ముఖాలను తుడుస్తూ....
నలు

నిశబ్దం నిదురపోయినప్పుడల్లా
గాలి ఈలలు వేస్తూ
హుషారుని ఉసుగొల్పుతుంది
దిగులుతనంతో డీలా పడ్డ చెట్టును
గుంబనంగా ఆకుల్ని స్పశిస్తూ
ఆశల గీతాల్ని ఆలపిస్తుంది
చికాకు మనసుకు
తుమ్మెద ఝుంకారమై
అలా,అలా అలల్లా
మెత

తనువును ధనస్సులా మార్చి
గమ్యాన్ని విల్లులా చేసుకొని..
బతుకు వేటకై బయలుదేరుతాడు.
వాడి ఆరాటం నిఖార్సైన పోరాటం
నాలుగు మెతుకులకై సాగే బతుకు ప్రయాణం.
అలుపెరుగని కాలువలా సాగే కార్మికుడు వాడు.
వానకట్టలెన్ని అడ్డువచ్చినా...అల

ఇరవైనాలుగు గంటలు
నన్ను గిల్లుతూనో ,గిచ్చుతూనో
నా చుట్టూ తిరిగే పద్యం
ప్రేయసే కదా!

నాలోని ఆనందాన్ని
పచ్చని పైరులాంటి వాక్యంలోకి
నాలోని బాధను
నెర్రెలిచ్చిన భూమిలాంటి
పదాల్లోకి
పట్టి చూపిస్తూ<